Pieken en dalen
Hier een eerste verslag van een hardloopavontuur in den vreemde. Het is er wel een van vorig jaar zeggen we er eerlijk bij, maar dat mag de pret niet drukken;-)
Jeroen Linting waagde zich vorig jaar aan de eerste bergloop uit zijn carrière. Hij koos gelijk voor een pittige uitdaging: de Swiss Alpine Davos K43.
Lees hier hoe het hem vergaan is:
"Na de start kwamen we al gauw op de grindpaden terecht, lekker klimmen. Net zoiets als de Klimweg in Schoorl maar dan veel langer. Het grindpad werd gras en we bleven maar stijgen. Na 12 km. werd ik het stijgen wel een beetje zat en kostte het mij nu ook veel moeite, maar gelukkig na een week geen Nederlander te hebben gesproken werd ik aangemoedigd in het Nederlands. Zet hem op Jeroen je bent goed bezig! Daar kon ik goed op teren en met een brede glimlach ging ik weer verder.
Op naar de 18 km. die pittig omhoog gaat. Stenen, stenen en heel grof grind op het pad, wat de hel! Hier is geen doorkomen aan en algauw raakte iedereen voor het eerst om mij heen aan de wandel, handjes op de knieën en omhoog, pittig steil omhoog. In 5km. ging het 500 meter omhoog.Tja, dat ben ik niet gewend en laat staan die ijle lucht, je hijgt als een paard en doet niets . Eindelijk op de berg aan gekomen hadden we een mooi prachtig tussenstuk. Met je rechterarm raak je de berg en als je naar links kijkt kijk je 200 meter een ravijn in… Inhalen impossible en met een paar grote keien in de weg was het echt opletten waar je liep.
Op mijn kaartje had ik al gezien dat we zijn nog niet boven waren… Tussen de 25 en 27 km een stijging van 350 meter , door de sneeuw modder grote stenen kon je je eigen pad gaan kiezen naar de top van de race. Zwaar, zwaar en loodzwaar en op bijna 2800 meter hoogte is ademen ook nog een dingetje. Maar we haalden de top, en daar toch even genoten van het uitzicht. Heel gaaf, zo niet super mooi, daarna het grote afdalen naar beneden en je raad het al: dat was net zo technisch als omhoog, tot de single tracks weer begonnen. Snelheden tot 22 km per uur waren haalbaar tot de haar speld bochten even bij komen en weer gas, dit was erg leuk om te doen. Vol gas kwam je een paar lastige stenen tegen en ik kon nog maar een ding doen: versnellen en net er voor vol gas er over heen springen! Ik ben nog nooit zo diep geland op mijn benen maar bleef gelukkig overeind, en hup weer door.
Bij de 30km in een hoger gelegen dorpje hadden we weer een stop . Toch even op adem komen want dit was nog veel zwaarder dan klimmen. Na de 30 kregen we weer een veldloop en doken we het bos in. Maar niet zo’n bos als wij kennen… Nee, langs de bergrand een mix van gewone afdalingspaden en boomwortel paden. Over wat houten vlonders om het bergwater te passeren, kwam ik natuurlijk weer veel te hard aan op een hangbrug die alle kanten opvloog, terwijl ik er op sprong met 17 km. per uur.
Aangekomen bij de laatste 5 km. kwam de man met de hamer weer eens langs , het werd zwaar en alles gaat zeer doen en waar je hoopt dat alles nog naar beneden is, kom je natuurlijk bedrogen uit. Wat een zware en een bizarre wedstrijd uit eindelijk gefinisht in 4 uur 43 minuten en kwam als 51e over de streep van de 331, kon iets beter maar voor zo’n eerste bergrace wel tevreden;-)"
We sluiten het bericht van Jeroen af met de officiële trailer van de Swiss Alpine 2020: